Acceptatie van de RMS komt langzaam op Gang

(Acceptation of RMS slowly increasing) ----------- Groningen, 17-8-2007 ----------- De positieve sfeer tijdens de Stille RMS-Actie op 15-8-2007 in Den Haag is meerderen al opgevallen. Als deelnemers aan de actie zijn wij daar zelf ook getuige van geweest. Wat ons opviel is de acceptatie van de RMS door de aanwezige Nederlanders. ------------- Dat de oud-strijders de Molukkers prijzen is niet zo verwonderlijk. Hun lof is gericht op de eerste generatie, met wie ze gemeenschappelijke ervaringen hebben opgedaan. ------------- Een langskomende oud-strijder zei: "Ik ben nog steeds contribuant van de Stichting Door De Eeuwen Trouw". Ons antwoord: "Dan hebt U ook meebetaald aan de sandwichborden, die wij gebruiken; dank U wel". Hij zei zich ook elk jaar weer te verheugen bij het zien van de RMS-vlaggen op de Vierdaagse van Nijmegen. Een andere oud-strijder riep spontaan: "MENA…". -------------- Op het Een Vandaag Journaal waren meer van dit soort geluiden te horen. De pers geeft ze nu door EN DAT IS NIEUW. Er is een nieuw vertrouwen aan het ontstaan tussen RMS-ers en Nederlanders. ------------- De foto's in de NRC en de Volkskrant (althans op de websites van die bladen) spreken in dit verband voor zich. In het NRC staan de RMS-vlaggen groot op de voorgrond, de herdenkingsplechtigheid klein op de achtergrond. Het is alsof dit blad wil inspelen op onze behoefte om te tonen, dat als de tjakalele-dansers in Ambon de RMS-vlag niet aan President Susilo mag laten zien, nou, dan doen wij het juist wel. De meest opvallende foto in de Volkskrant was een vredige groep marechaussees onder een paar grote RMS-vlaggen. -------------- Niet-deelnemers aan de actie kunnen nauwelijks aanvoelen hoe positief de actie was. ------------- De basis daarvan was de vertrouwensrelatie tussen het Herdenkingscomité en de Initiatiefgroep Capelle. Blijkbaar was er het vertrouwen dat er niets mis zou gaan. Toen wij tijdens het defilé tergend langzaam over een afstand van 400 meter met onze vlaggen naar voren liepen, kwam dat blijkbaar helemaal niet bedreigend over. Toen we tot 50 meter de achterste rij stoelen genaderd waren (zie foto Volkskrant) liepen de daar geposteerde militairen juist de andere kant op. -------------- Er was al een afspraak met het Comité dat we met de RMS-vlaggen in handen achteraan in het defilé konden aansluiten. En dat gebeurde ook op een zeer waardige manier. Op hetzelfde ogenblik dat we langsliepen hield de marechaussee haar afscheidsappel. Een duidelijker acceptatie kun je je niet voorstellen. -------------- Niet alleen de Initiatiefgroep Capelle komt de eer toe aan dit succes. Er schijnt al enkele jaren een Molukse dame aan het Herdenkingscomité verbonden te zijn, die één en ander goed heeft bepleit en voorbereid. Zij heet Sil Pessireron, en is eigenlijk een verdwaalde BP-ster. -------------- Zo kunnen we zien dat in onzichtbare hoekjes RMS-ers op hun manier actief zijn voor de RMS. En op zo'n moment komt dat dan samen. --------------- Tijdens de actie kwamen twee oudere dames naar ons toe en zeiden: "Wij weten wel wat er in de Molukken aan de hand is; in de Verenigde Naties worden we elk jaar bijgepraat door een Molukse mevrouw uit Groningen, of ergens in het Noorden van Nederland, we weten alleen niet hoe ze heet". "Oh, misschien Sahureka", antwoordden wij, want wij weten ook wel een beetje wat het FSL doet. Ja precies, zeiden ze, zo heet ze. --------------- Het is met de RMS-strijd niet zo negatief als het in de discussies op het forum soms lijkt. RMS-ers zijn overal actief, en vroeg of laat komen ze allemaal bij elkaar. En dan volgt de acceptatie door de Nederlanders vanzelf. Daar hebben we nu iets van geproefd. -------------- Mae Ite Oso Sama Sama (Kom laten we samenwerken) -------------- Secr. Gerakan Maluku.